Ecosocialisme

Logo Leef! Herzele

Meer dan twintig jaar lokaal ecosocialisme

In 1994 haalde LEEF! te Herzele zijn eerste gemeenteraadslid binnen, op basis van een rood-groen programma. Ecologische én sociale eisen vormden de hoofdbrok van een progressief platform dat zich ook afzette tegen de klassieke manier van politiek bedrijven. Dossierkennis en humor zijn stevige componenten van de Herzeelse strategie. Na twintig jaar levert die nog altijd ongeveer tien procent van de stemmen op. Geen grote doorbraak, maar wel een blijvende waarde in verrechtsend Vlaanderen.

Herzele is een dorp van om en bij de 17.000 inwoners in het zuiden van de provincie Oost-Vlaanderen, tussen Aalst en Zottegem. Een dorp waar landbouw nog zichtbaar is en waar veel pendelaars de trein nemen om in Brussel te gaan werken. De gemeente is ongeveer de grootste werkgever. De VLD is er (voorlopig) de grootste partij.

1982 – Inspraak

Een eerste poging om in Herzele een linkse politieke voet aan de grond te krijgen kwam er in 1982. Een lokale lijst ‘Inspraak’ zag het levenslicht in de omgeving van vzw ’t Uilekot, een regionaal actie- en cultuurcentrum .
De lijst kampte met interne meningsverschillen maar haalde toch méér dan 4 %, wat méér was dan het toenmalige AGALEV dat in Antwerpen net boven de twee procent uitkwam. Lijst ‘Inspraak’ viel uit mekaar: de lijsttrekker, Dirk Van Melkebeke, trok naar de SP.a. De anderen bleven achter, voorlopig ontgoocheld in politiek.

1994

In 1994 volgde een nieuwe poging. Er werd een halve lijst gevuld en er volgde een campagne die sterk gericht was tegen de traditionele manier van politiek bedrijven. VLD én CD&V deelden de lakens uit. Net als heel wat andere kleine gemeenten in Vlaanderen hing er rond Herzele in die tijd een muffe geur: vriendjespolitiek was schering en inslag, politieke benoemingen waren een gewone praktijk, milieuzorg bestond niet, adviesraden werden de mond gesnoerd enz. In dit nest lanceerde LEEF! een frisse campagne. De volledige benaming van de nieuwe partij deed eerder denken aan de Spaanse burgeroorlog dan aan een plattelandsgemeente: Links Ecologisch Eenheids Front. Links van de SP.a bestond er niets, wat de operatie enigszins vergemakkelijkte. Zowel de groenen als een aantal kleine linkse partijen steunden de lijst. LEEF! haalde 6,7 % van de stemmen en ondergetekende ging als eerste zetelen. Het was een verrassing voor velen. Twee geschenk: doordat de nieuwe partij zich gedeeltelijk ook als protestpartij manifesteerde kaapte zij stemmen weg bij het toenmalige Vlaams Blok. Deze laatste strandde op 4 procent, probeerde nog één verkiezing haar kans en hield het daarna voor bekeken. Christendemocraten en socialisten maakten een meerderheid. Ongeveer alle politieke partijen gingen er prat op in een gemeenteraad te zetelen waar geen ‘Blokkers’ aan te pas kwamen.

De eerste kruisbeelden verdwenen uit de raadszaal van de gemeente én LEEF! profileerde zich als vrij kritisch tegenover het publiek optreden van religieuze structuren: respect betonend voor iedereen die in eender wat gelooft, maar kritisch tegenover religieuze instituten als kerkfabrieken waarbij we soms helemaal alleen tegen hun rekeningen of begrotingen stemden en allerlei gesjoemel aan de oppervlakte brachten.

De muffe geur verdween maar niet uit de gemeente en de partij werd met haar enige vertegenwoordiger in de gemeenteraad dikwijls getackeld. Op een bepaald moment besliste de meerderheid om vragen van het LEEF-raadslid niet meer mondeling te beantwoorden. De reactie was er dikwijls één van mobilisatie van mensen én ludiekeacties. Tijdens de boycotactie van de meerderheid besloot ook LEEF! niks meer te zeggen en zich enkel te uiten via bordjes met daarop ja of nee én een zeeroversbord dat wat emoties kon overbrengen. De kranten stonden vol en de meerderheid staakte haar boycot. Het ging er behoorlijk hard aan toe en het regende klachten bij de provinciegouverneur, vb. toen het College van Burgemeester en Schepenen een aantal dossier niet voor inzage vrij wou geven. Die klachten werden telkens ondersteund door publieke acties. In het grootste deel van de gevallen kreeg LEEF! gelijk. Tegenover het politiek apparaat had zich een in bepaalde mate progressief ambtenarenbastion ontwikkeld dat zélf kritisch stond tegen de eersten.

Van bij het begin stelde LEEF! een aantal dingen duidelijk: we wilden het verschil maken voor de bevolking. De mensen moesten zien dat wat LEEF! deed hen effectief kon raken, iets anders was. We besloten de grote woorden als socialisme, feminisme, ecologie en co in de kast te laten en kwamen vooral op voor concrete dossiers. LEEF! ging niet in de gemeenteraad zetelen om zijn eigen stem te kunnen uiten, maar om de eisen van de bevolking te vertolken. Informatie uit de gemeentelijke dossiers vond zijn weg naar de straat en versterkte actie- en bewonersgroepen.

LEEF! wenste evenmin partijstructuren in stand te houden, een ledenbestand uit te bouwen of zichzelf te verrijken. Achter het hoekje keken oudgedienden als Ernest Mandel, Commandante Marcos van het Zapatistisch Bevrijdingsfront en anderen goedkeurend mee. De Herzeelse beweging ontwikkelde zich met libertaire vrije socialistische ideeën en een sterke milieupoot in de achterzak.

De meerderheid schoot in een kramp en trachtte de bres in de dijk te dichten. Alle dossiers die LEEF! opvroeg werden gemerkt met een post it “ingekeken door LEEF!”. Dat werd dan weer gecounterd door nog meer dossiers op te vragen. Een aantal daarvan had gewoonweg niets te zien met één of andere intentie van de rood-groene groep, maar werd opgevraagd om de tegenstander vrolijk op een verkeerd spoor te brengen.

2000 – Méér LEEF! Peper de politiek.

Weinig kon baten: in 2000 haalde de lokale lijst 9,47 % en twee verkozenen. Leen Hanssens stapte mee de Herzeelse raadszaal binnen. De meerderheid veranderde naar SP.a en VLD, een constructie waarbinnen de socialisten een minderheidspositie bekleedden en Johan Van Tittelboom het burgemeesterschap kreeg.

Wereld Sociaal Forum – Brazilië

Tijdens de eeuwwisseling gingen ondertussen in Brazilië de eerste versies door van het Wereld Sociaal Forum. Méér en méér ontstond er verzet tegen wat men de wereldwijde neoliberalisering en globalisering noemde. De wereld werd harder en de zogezegde vrije markt overwon: wereldwijd stonden politici op die geloofden in het absolute recht om een economie te bedrijven waar de bevolking niets in te zeggen heeft. Een totaal vrije economie en een totaal geketende bevolking zijn het resultaat.

LEEF! zocht en vond contacten met de Arbeiderspartij (PT) van Brazilië, die net met president Lula een belangrijke overwinning geboekt had in de presidentsverkiezingen. We vonden die in Porto Alegre waar een belangrijke fractie binnen die partij, met o.m. het gemeenteraadslid Helena Bonuma, aan het experimenteren was met participatieve democratie. Samen legden we in de gemeenteraden van Porto Alegre én Herzele een verklaring af. Porto Alegre was dan wel een stad van anderhalf miljoen mensen, we hadden het toch weer gefikst. De T-Shirts van LEEF! waren bijna even populair in Brazilië als in België.

Het gemeentebestuur van de Braziliaanse stad had een nieuwe methodiek uitgewerkt om de bevolking te betrekken bij het beleid. Niet door te pas en te onpas referenda te organiseren of adviezen te vragen die dan in de wind worden geslagen, maar door de inwoners te betrekken bij de kern van het gemeentelijk beleid: de begroting. Welke centen een gemeente uitgeeft en incasseert, dat is het hart van de gemeentelijke politiek. Bij de bespreking van een begroting wordt er afgesproken wie men gaat belasten, waar men in investeert, of men een sociale politiek voert, vooral investeert in megaprojecten enz.

Het stadsbestuur nodigde de bevolking uit om zélf te beslissen over wat er geïnvesteerd moest worden. De bewoners werkten samen een wiskundige matrix uit die structuur bracht in hun eisen: als een wijk de gemeente vraagt om te investeren in een school, dan is het logisch dat die investering eerst gaat naar wijken waar er binnen een bepaalde afstand nog geen enkele school is. Honderden vergaderingen gingen door: op een bepaald moment werkten ongeveer 300.000 inwoners mee aan deze cyclus.

Het systeem doofde uit toen de PT de macht verloor binnen het gemeentebestuur. Een gecompliceerde zaak: in de gemeenteraad zetelen méér dan tien partijen (waaronder verschillende socialistische) en wie er aan de macht is wordt dus grotendeels bepaald door de toevallige strategische allianties.

Participatieve democratie

LEEF! vond er in elk geval inspiratie. Zo vroegen we o.m. het personeel van de gemeenteschool, bij de benoeming van de directie, om zélf te kiezen wie er directeur moest worden. Wij engageerden ons om de stem van het personeel te volgen. Een mooie zet. In die periode trokken de kandidaten voor een examen nog van deur tot deur bij de politici, in de hoop om hun stem te verwerven. Menigeen fronste de wenkbrauwen toen het antwoord luidde: ‘Wij stemmen voor diegene die de meeste stemmen haalt bij het personeel.’

Via dit soort van acties en aanwezigheid binnen de vakbonden bouwden we een stevige relatie op met personeelsleden van de gemeente. Al zijn er natuurlijk overal een aantal die liever de kant van de macht kiezen.

De blik wordt verder ook buiten de gemeente open gehouden: de roodgroenen confronteren de gemeenteraad regelmatig met moties rond actuele politieke situaties in binnen- en buitenland en haalt daar af en toe haar slag in thuis: een solidariteitsmotie met stakende Volkswagenarbeiders, een motie tegen investeringen van de Dexia-bank in de Israëlitische kolonies op bezette oever, een tekst die het telen van genetisch gemanipuleerde gewassen op grondgebied van de gemeente verbiedt…

Appartementen

Appartementen Herzele
©Patrick Giebens

Rond dezelfde periode werd het platteland geconfronteerd met de verstedelijking van Vlaanderen. Herzele ligt niet zo ver van Brussel en ziet zoals anderen hoe een aantal mensen de stad ontvluchten om in de rust en het groen te gaan wonen. Zo schiet er natuurlijk minder groen over en word je geconfronteerd met een demografische druk die voor heel wat inwijkelingen zorgt. Als progressieve beweging kan je je daar niet tegen verzetten door een soort van eigen-volk-eerst-politiek te voeren maar probeer je wel tegelijkertijd bouwspeculatie tegen te gaan, open ruimte te behouden, een sociaal woonbeleid te voeren, erfgoed te bewaren enz. De boom van appartementen zorgde voor een ongeziene vorm van grondspeculatie die slechts enkelen ten goede komt. Bovendien zie je het karakter van een dorp veranderen: de nieuwkomers zoeken zéér dikwijls gewoon een slaapdorp op en bewonen een verkaveling die ze soms nauwelijks verlaten. Het armere gedeelte van de bevolking dient omwille van de stijgende huurprijzen te verhuizen.

Tot op vandaag is deze belangrijke discussie een van de politieke hoofdtegenstellingen binnen de gemeente. Politieke besturen gaan daar dikwijls anders mee om: voor hen zijn bijkomende inwoners ook bijkomende centen in de vorm van belastingen.

Pas de laatste jaren groeit het idee dat er grenzen zijn aan deze bouwpolitiek. Zo circuleert er op initiatief van de milieubeweging en LEEF! een voorstel om appartementen in het zuiden van de gemeente te verbieden. Het vorstel werd opgenomen in het ruimtelijk structuurplan en wordt nu geconcretiseerd binnen commissies. Dit kennen velen als een gekende methode om voorstellen die men als meerderheid moet aanvaarden door politieke druk, uit te hollen en te vertragen. Ondertussen stromen de aanvragen binnen van initiatiefnemers die gebruik willen maken van de ‘laatste momenten’ om her en der wat appartementen in te planten.

Golfterrein

Acties starten tegen de komst van een golfterrein. Dit bijna persoonlijk initiatief van de burgemeester wordt door de bevolking misprijzend onthaald en haalt het definitief niet.

Stationsgebouw

Actie 2011 Herstel stationsgebouw Herzele
© Leef!

LEEF! start ook acties rond het openbaar vervoer: de toestand en het behoud van het Herzeelse stationsgebouw…verbetering van het openbaar vervoer. Daarbij wordt een tactiek gehanteerd waarbij men wil tonen dat het gemeentebestuur faalt én men in de plaats van dat bestuur initiatieven neemt: de toiletten van het station worden op eigen kracht geschilderd en opnieuw geopend, de luifel wordt hersteld enz. Het zorgt voor sympathie van de bevolking én reactie van het gemeentebestuur. Die zijn er dikwijls als de kippen bij om dan toch snel zelf wat veranderingen aan te brengen.

Verstandhouding

De relatie tussen oppositie en meerderheid verandert. De ideologische tegenstellingen blijven dezelfde, maar de verhouding wordt minder bitsig. Er wordt al eens een pint gedronken samen en heel wat zaken worden ingetrokken of verwezenlijkt. Liberalen en socialisten brachten een nieuwe wind in Herzele tijdens deze eerste legislatuur. Dialoog wordt stilaan mogelijk en men past ervoor op om de bevolkingsgroepen waarmee links-groen een goede band heeft tegen de schenen te schoppen.

Vergunningen

Een aantal probleembedrijven krijgen door de voortdurende inzet van vzw ’t Uilekot en een aantal buurtcomités geen vergunning meer. Een gasbedrijf (NV Pyrogas) en een varkensstal (Straathof) sluiten de deuren.

Tijdens dit soort van acties wordt een roodgroene benadering gezocht waarbij men vertrekt van de rekeningen en balansen van het bedrijf. De meeste van die dingen zijn publiek toegankelijk en men kan er snel uit opmaken in welke toestand het bedrijf zich bevindt. Actie voeren tegen een lokaal bedrijf dat tien mensen tewerkstelt en een hoop financiële reserves heeft is wat anders dan iets ondernemen tegen een bedrijf met een lege kassa of een constructie die niemand tewerk stelt.

2006

Dit zorgt voor een soort van politieke status quo waarbij LEEF! in 2006 zijn opmars bescheiden voort zet en 10,4 % van de stemmen haalt.

OCMW-raadslid

OCMW Herzele
©Patrick Giebens

Door afspraken met de CD&V verzilvert de partij in de stemming rond het OCMW ook een OCMW-raadslid. Piet De Baere en Bart De Durpel nemen die taak waar. Arlette De Lombaert vervangt Leen Hanssens in de gemeenteraad.

De aanwezigheid binnen het OCMW zorgt voor een nieuwe wind. Sociale discussies komen méér naar boven en de fractie in het OCMW hanteert dezelfde strategie als die in de gemeenteraad: blijven op dezelfde nagel kloppen!

Herzele haalt de voorpagina van alle kranten wanneer burgemeester Van Tittelboom in 2009 aankondigt dat hij de schulden wil kwijt schelden die OCMW-klanten hebben bij het OCMW. Een mooie geste, geïnspireerd door Bob Geldhof, zegt de burgemeester. Structureel verandert zoiets evenwel niets. Ondertussen zit het OCMW in moeilijkheden en werden de prijzen van het restaurant en het rusthuis opgedreven. Datzelfde rusthuis wil fusioneren met een privé-instelling…omdat het zelf de centen niet heeft om het op te knappen en te vernieuwen. De mensen liggen er nog met twee op een piepkleine kamer.

Armoedecommissie

De discussie rond armoedebeleid blijft op de agenda staan en er komt een gemeentelijke armoedecommissie waarbij LEEF! een belangrijke slag thuishaalt. Bij het OCMW kan men terecht voor vele vormen van hulp. Er is niet alleen het leefloon, er zijn ook éénmalige toelagen om te studeren, te verhuizen, plotse problemen op te lossen enz. Wie toevallige pech heeft maar later wat verdient moet deze toelagen terugbetalen. Wie in moeilijkheden zit niet. Dit werd vroeger beoordeeld door de personeelsleden van de sociale dienst. In de praktijk telt men je inkomen en je occasionele uitgaven op. Indien je dan méér dan 7,5 € overhoudt per maand, moet je terugbetalen. Op voorstel van LEEF! trok de commissie dit bedrag op tot 12,50 €. Heel wat méér mensen kregen op die manier een zetje in de rug.

Dit dossier lag zéér gevoelig: we konden heel wat mensen verder helpen in het leven maar werden quasi verplicht om daarover niet te communiceren omdat dit anders deze verwezenlijking in gevaar zou brengen. Dan kies je voor de mensen in plaats van voor eigen promotie…al kan dat op langere termijn zijn repercussies hebben.

Milieudossiers

Ondertussen raakten nog méér milieudossiers opgelost: het slachthuis in het centrum van de gemeente sloot en de juridische slag rond de inplanting van een zuiveringsstation werd door vzw ’t Uilekot verloren.

N42

Enkel de aanleg van de N42 raakte niet opgelost. Sinds de jaren tachtig wil de overheid een weg die door de deelgemeente Steenhuize loopt en een verbinding maakt tussen Gent en Geraardsbergen opnieuw inrichten. Die ‘inrichting’ moet het mogelijk maken om méér verkeer via Wallonië naar Frankrijk te sturen, zonder dat men gebruik moet maken van oververzadigde autostrades.

Als oplossing vond men de aanleg van een ringweg uit, door een aantal andere woonwijken. Alle politieke partijen, met uitzondering van LEEF! zijn voor. SP.a en CD&V wijzigen soms hun houding naar gelang ze lokaal in de oppositie of de meerderheid zitten. Buurtbewoners werden verdeeld in twee groepen: zij die van de weg af willen en zij die hem zelf niet voor de deur willen. De aanleg van de ringweg is desastreus voor één van de laatste mooie landschappen én voor de landbouwers.

Reeds twintig jaar wordt de effectieve aanleg van de weg geblokkeerd door een coalitie van milieumensen, boeren en buurtbewoners. Ook voor LEEF! is én blijft het een cruciaal dossier, waarbij men evenwel soms moet vaststellen dat het moeilijk is om stand te houden in een dossier waarin ontsluiting én tewerkstelling zogezegd hand in hand gaan en het grootste deel van politici en pers langs de andere kant staan.

Personeelsproblematiek

Rond de personeelsproblematiek werden stevige robbertjes uitgevochten. LEEF! trok samen met de vakbonden aan de alarmbel toen het gemeentebestuur wou ingrijpen in het personeelsstatuut. De lokale politiezone stond op stelten toen roodgroen een negatief evaluatiedossier van de korpschef bekend maakte en verschillende agenten een juridische procedure aanspanden tegen de chef. Uiteindelijk diende de man na drie jaar politieke spanning te verdwijnen.

Behoud groene ruimte

In lokale deelgemeenten als Ressegem kwam LEEF! mee op voor het behoud van de groene ruimte.

2012 – LEEF! of je wordt geleefd!

Affiche Leef! Herzele
© Leef! Herzele

Het zag er naar uit dat LEEF! een aantal praktijken opgebouwd en ervaringen opgedaan had waarbij een lokale lijst met ecologische en sociale principes een band kan aangaan met de bevolking en electoraal kan doorbreken.

Tijdens de verkiezingen van 2012 gebeurde evenwel het omgekeerde. De N-VA neemt voor de eerste keer deel aan de lokale verkiezingen en sluit een voorakkoord met Open-VLD. De partij haalt in één klap 16 %. LEEF! gaat voor de eerste keer achteruit met 1,2 procent en strandt op 9,2 % van de stemmen, nog altijd een mooi resultaat voor ecosocialisten in rechts Vlaanderen. De consequentie is evenwel zwaar: de partij verliest meteen haar tweede gemeenteraadszetel en dus ook haar OCMW-raadszetel. Dit is een zware dobber. Als LEEF! een kleine twintig stemmen meer gehaald had, dan had ze die zetels behouden en was ze ex-aequo geëindigd met de SP.a.

Door de ganse Denderstreek spoelt een zwarte golf met als gangmakers het sterk door ex-VB-ers beïnvloedde stadsbestuur van Aalst, Denderleeuw (een door het VB tijdeljk gedoogd bestuur), Ninove (de enige gemeente waar het Vlaams Belang stand hield) en Herzele.

De gemeente is sinds 2012 in handen van een VLD-N-VA meerderheid.

Binnen de rood-groenen vindt een stevige discussie plaats waarbij men probeert een aantal oorzaken te duiden of vragen te stellen:

  • Hebben we te weinig jong bloed, jonge mensen aangetrokken?
  • Is de ludieke stijl wat voorbij gestreefd? Of zijn we net te weinig humoristisch geworden? Leggen we de bestaande conflicten te weinig uit naar de bevolking toe en komen we daardoor te negatief over?
  • Zijn we het slachtoffer van het verder wegzinken van Herzele als bruisende gemeente? Van factoren die we nauwelijks in de hand hebben?
  • Hebben we te weinig aan een alternatieve strategie gewerkt? Heel wat kleine brandjes werden geblust en het gemeentebestuur toonde zich in de voorbije jaren niet van de kwaadste. Hebben we het politiek gat dat dan ontstaat niet assertief genoeg ingevuld?
  • Is het gewoon aartsmoeilijk om in een rechtse golf stand te houden met weinig financiële middelen?
  • Hebben we een verkeerde campagne gevoerd? De slogan “LEEF! of je wordt geleefd” was wel mooi maar aan de klassieke manier van campagne voeren (geen persoonlijke affiches of huisbezoek) hebben we niet mee gedaan. Maakt dit het verschil? Voor de twintig extra benodigde stemmen om twee zetels te behouden allicht wel.
  • Moeten we sterker aanleunen bij nationale initiatieven als GROEN of de PVDA, of kost dat net stemmen in een plattelandsgemeente?
  • Die vragen blijven een permanente voedingsbodem voor het debat, maar zijn anderzijds niet in één twee drie te beantwoorden of op te lossen. Toch zijn ze het vermelden waard, vermits gelijk welke politieke beweging er allicht mee geconfronteerd wordt.

Nieuw bestuur

Het nieuwe VLD/N-VA bestuur ging in elk geval zéér confronterend van start. Men wilde de subsidies van de verenigingen blokkeren en aarzelde niet te spreken van een ‘tabula rasa’. Heel wat verenigingen kwamen protesteren op de gemeenteraad en een dertigtal professoren en bekende mensen stuurden hun bedenkingen naar het gemeentebestuur. Dat trok zijn voorstel onder die druk terug. Eenzelfde actie rond het sluiten van een aantal gemeentelijke kinderopvangplaatsen werd eveneens gecounterd.

De prijzen van sociale voorzieningen gingen omhoog en een aantal diensten werden afgeschaft. De Freinet-gemeenteschool ging dicht, gebouwen worden verkocht, prijzen voor dienstverlening gaan omhoog, het aantal mensen dat terecht kan bij het OCMW wordt naar beneden geduwd…en ondertussen verlaagt men de personenbelasting met een symbolische 0,1 % of een paar euro’s per inwoner.

De agressieve bouwpolitiek gaat méér dan ooit verder en zorgt er voor dat her en der nieuwe bewonersgroepen uit de grond schieten. Ze verzetten zich tegen het verder verstenen van de open ruimte.

Voor een deel stimuleert de duidelijke rechtse inleveringspolitiek nieuwe vormen van verzet en maakt het oppositie voeren opnieuw wat populair. Is dit voldoende om de trend te keren en er opnieuw te staan bij de volgende verkiezingen, in 2018? Niemand kent het antwoord op voorhand. En laat ons wat in Herzele gebeurt ook niet als te minnetjes afschrijven: 9,2 % van de stemmen, dat haalt nog altijd geen enkele groep links van de SP.a in de Denderstreek.

Lokaal succes!?

LEEF! heeft altijd het vizier open gehouden voor wat in België en de rest van de wereld gebeurde. Omgekeerd was dat niet altijd zo. Links hield niet altijd een oog open voor lokale experimenten.
Dikwijls werd de roodgroene lijst als een lokaal succes bekeken dat niet over te planten was. In de praktijk kregen de critici op dat vlak gelijk. De vorming van een lijst LEEF! in Gent was niet direct een succes. Een kortstondig experiment in Zottegem doorstond de test van de verkiezingen niet. In Zaventem bleek een gelijkaardig experiment wel levensvatbaar, mits samenwerking in een kartel met GROEN en SP.a.

Parlementslijsten van GROEN! en de PVDA
© De Wolf Nina / Patrick Giebens

De occasionele deelname als onafhankelijke aan parlementslijsten van GROEN! en de PVDA leverde LEEF! een netwerkje op van mensen die onze regionale punten op de agenda van een politiek debat willen zetten, maar was nooit een opzienbarend stemmensucces dat anderen aanzette tot nauwere samenwerking. We haalden grotendeels méér dan het gemiddelde aantal stemmen op die lijsten als sterke regionale partner, maar onvoldoende om binnen die structuren een doorslag te geven.

De vraag rond de mogelijke uitbreiding van dit soort van lokale initiatieven is evenwel dubbel. De critici van dit model kregen in de praktijk gelijk, maar de argumenten spreken eigenlijk in verschillende richtingen. Qua praktijk en uitbouw van een eco-socialistisch experiment is op lokaal vlak veel te leren.

Ons heeft deze geschiedenis één ding geleerd: zo een beweging (of het nu lokaal of verder is) zet je nooit op zonder energie, voldoende mensen, centen, reële invloed en een grote bezorgdheid om het theoretische aspect om te zetten naar een concrete open politiek. Een concrete open politiek, dat wil ook zeggen dat je niet alleen oog hebt voor de eigen partij of beweging, maar ook voor de vooruitgang van links in het algemeen.

Financiële steun

LEEF!
Holestraat 66
9550 Herzele
BE73 0012 4559 2760

Volg ons op Facebook